Bieganie i biznes – jak się tańczy w takiej parze?

Niektóre z naszych nawyków są jak stare ubrania, które zalegając w szafie kradną przestrzeń. Co ciekawe zawartość szafy u właścicieli wzbudza najczęściej przekonanie „przecież ja nie mam się w co ubrać!”. I co wtedy?

Między bodźcem a reakcją leży nasza wolność wyboru - możesz po prostu szafę zamknąć i żyć z tym dalej. Możesz optymalizować sposoby układania lub pójść na zakupy i dorzucić kilka modnych nawyków. Inne wyjście? - dokonać selekcji: co zatrzymuję, co wyrzucam, czego mi brakuje? Obserwacje podpowiadają, że trzecie rozwiązanie wymaga tego aby najpierw porządnie się wściec (a nawet wkurzyć) - czyli odczuć boleśnie swoją niewygodę. To impuls, który wyzwala pragnienie zmiany. Pragnienie jednak i działanie to jak dwa różne stany skupienia. W dzisiejszym artykule chcę Was Drodzy Czytelnicy zaprosić do poznania osoby, która zdecydowała się pragnienie przełożyć na działanie. O tym jak bieganie wpływa na życie i koresponduje z biznesem porozmawiam z Pawłem Sroką - Dyrektorem Sprzedaży Agencyjnej Sieci wyłącznej Life& Pension Generali Finance, na co dzień - biegaczem.

Jolanta Blaszkowska-Bastian: W samolotach za każdym razem mówią, że w razie awarii należy założyć maskę tlenową najpierw sobie a potem dziecku. W biznesie ta zasada często działa na odwrót. Menadżerowie opracowują "maski tlenowe" dla innych. Rezultat?- w pewnym momencie zaczyna brakować im sił na dowożenie biznesu. Co jest potrzebne aby "maskę tlenową" założyć najpierw sobie?

Paweł Sroka: W moim przypadku osobiste marzenie. Uświadomiłem sobie jak bardzo bym chciał dożyć w zdrowiu fizycznym i psychicznym do czasu kiedy urodzą się moje wnuki i że zobaczę, że moje dzieci są szczęśliwymi, samodzielnymi ludźmi. I tu "zonk". Jak masz dziecko najmłodsze w wieku 5 lat sam mając 44 lata, stan fizyczny dość kiepski to wiesz, że to marzenie to mrzonki.

Jola: A kiedy ta świadomość już jest, to co dalej?

Paweł: Warto mieć cel i to taki aby był wystarczająco rozgrzewający wyobraźnię. Dla mnie osobiście w 2013 był to Bieg Rzeźnika. Czyli 77 km czerwonym szlakiem z Komańczy do Ustrzyk Górnych. Przy tak dużym celu wiesz, że nie zrobisz go robiąc to, co do tej pory. Wiesz, że konieczny będzie poważny trening i to wyrywa cię z "butów".

Jola: Czyli porządną motywację znajdujemy w zuchwałych celach, które niczym soczewka ogniskują naszą energię i porywają do wysiłku....

Paweł: Wiedziałem, że inny będzie po prostu zbyt nudny. Sprawdziłem to już parę razy. Rzeźnik - to było coś jak wyprawa Tomka Sawyera, jak misja Indiana Jonesa - włosy mi się zakręciły na głowie.

Jola: Rozumiem, że zuchwały nie oznacza szalony tylko taki, który choć ambitny ciągle liczy się z naszymi możliwościami. Jak sprawdzić czy rzeczywiście zuchwałość idzie w parze z możliwością?

Paweł: Planujesz co musisz zrobić miesiąc po miesiącu i dzień po dniu. Planujesz wyniki pośrednie, które musisz osiągać aby mieć pewność, że jesteś w stanie osiągnąć cel. Jak masz gotowy plan, wiesz czy to jest to co dasz radę osiągnąć - bo tak naprawdę liczy się tylko to czy dasz radę zrobić ten jeden najbliższy trening i ten jeden najbliższy wysiłek. Ja miałem taki plan na Rzeźnika dzień po dniu, który rozpoczynał się w połowie października 2012 i kończył się 31 maja 2013.

Jola: Rozumiem, że plan jest narzędziem, które ubiera cel w działanie. W moim poczuciu jest on też odpowiedzią na stres jaki towarzyszy realizacji celu. Lewa półkula mózgu skutecznie generuje logiczne wymówki, które zwalniają z nas z konsekwencji w realizacji celu. Ja przed biegiem nieraz mówiłam "mam za dużo pracy", "dziś nie jest ten dzień". Plan zabezpiecza przed utratą kontroli. A jak to jest w biznesie kiedy cele ludzi to np.: plany sprzedażowe?

Paweł: Dla pracownika samo zrealizowanie planu nic nie oznacza. Ale jeżeli już wiemy co dzięki temu dostanie i mamy to w ustalonym wspólnie z nim na początku planie, mamy szansę na wygraną. Co człek to inny powód aby dowieść plan. Zawsze więc mów o wynikach tylko w kontekście śladu na mapie, pokazującym jak twój człowiek przemieszcza się w kierunku swojego wymarzonego skarbu.

Jola: W jaki sposób?

Paweł: Pytaj co to dla niego oznacza, że jest teraz właśnie tu, co chce z tym zrobić i pokazuj mu codziennie sukces o ile go ma oraz to, co dokonał do tej pory kiedy dzisiaj tego sukcesu nie było. W biznesie tak samo jak w bieganiu - nie ma ucieczki od planowania. Podsumowując do działania motywują nas nasze marzenia o ile uwierzymy, że drogą do ich spełnienia jest realizacja założonego planu.

Jola: Są sytuacje kiedy pomimo wyjątkowo dobrego planu ponosimy jednak porażkę, chociaż byliśmy uczciwi wobec siebie i swojego celu.

Paweł: To prawda. Biegu Rzeźnika nie zrobiłem. Podczas jednego z treningów w górach rozwaliłem staw skokowy. Z gipsu wyjęto mnie na tydzień przed biegiem. Lekarz powiedział, że raczej już sobie nie pobiegam. Ja już jednak miałem bakcyla. Po dwóch miesiącach wznowiłem delikatne treningi. A trzy i pół miesiąca potem zrobiłem trzy maratony: Wrocław, Warszawa, Poznań. Dlaczego? Bo to już był element mojego nowego planu, który zakładał, że jak dam radę zrobić Koronę Maratonów Polskich to znaczy, że w tym roku odpalam projekt Rzeźnik 2014.

Jola: To pokazuje, że po takich doświadczeniach nie chce się już wracać do starych nawyków. Pokusa na nowe nawyki nabiera przyspieszenia jak bolid. Co więcej - to odsłania kulisy nas samych, nieznane nam do tej pory.

Paweł: To prawda. Mimo tego, że nie zrobiłem Rzeźnika to dzięki niemu wdrożyłem w życie dużą ilość zmian począwszy od tego, że schudłem po odbudowanie wydolności, zmianę nawyków żywieniowych i wiele innych. Jestem absolutnie przekonany, że mam w sobie moc sprawczą.

Jola: Dziękuję Ci Pawle. Bieganie jest na wskroś inspirującym doświadczeniem. Gdybym teraz była Czytelnikiem pewnie zadałabym pytanie o to jak w tym wszystkim utrzymywać motywację?

Paweł: W tym względzie jestem dosyć ortodoksyjnym indywidualistą... To jednak szeroki temat.

Jola: Czyli rozumiem, że dasz się zaprosić na dalszy ciąg naszej rozmowy?

Paweł: Z przyjemnością.

Tadeusz Peiper napisał: "W życiu jak w tańcu trzeba być do pary, inaczej ognie to tylko pożary". Bieganie i biznes to dobry duet, w którym od samotnych podrygów można przejść do tanga.

Z Pawłem Sroką rozmawiała Jolanta Blaszkowska - Bastian, Trener